Een lief klein meisje

In 2005 werd ik voor de tweede keer mama. Ik merkte het al aan de bewegingen die ze maakte in mijn buik, een klein drukte makertje. Ze kwam ter wereld terwijl het buiten stormde met regen en bliksem als super woman, haar hoofdje en gestrekte arm waren als eerste te zien. Daar was ze dan, een lief klein meisje die de eerste toon al had gezet.

Handenbindertje

De eerste dagen werd al duidelijk dat dit een pittig klein meisje zou worden, een echt handenbindertje. Inmiddels is ze alweer 12 jaar en nog steeds is ze duidelijk aanwezig. Haar mondje heeft ze bij zich, daar maak ik me dan verder ook geen zorgen om. En vandaag werd me weer eens duidelijk dat ze binnenkort helemaal geen klein meisje meer is.

Groep 8

In groep 8 gaan ze op kamp voor drie dagen. De afgelopen voorjaarsvakantie werd ik gek van haar, twee wekenlang heb ik elke dag aan moeten horen dat ze niet kon wachten. Vanochtend was het zo ver, eindelijk! Bepakt en bezakt vertrokken we veel te vroeg richting school. Om 8.05 uur stonden we bij het schoolplein terwijl de bus pas tussen 8.30 en 8.45 zou vertrekken. Ohwell alles voor dat kleine meisje.

Heel even was ik verdrietig

Wacht even, klein meisje? Ineens besefte ik toen ze heel vluchtig gedag zei en snel de bus instapte dat ze binnenkort echt niet meer dat kleine meisje is. Nog even en ze gaat naar de middelbare school en uit ervaring weet ik dat ze zich waarschijnlijk heel snel gaat ontwikkelen naar een jonge mooie vrouw. Dat was wel even slikken… Heel even was ik verdrietig. Verdrietig omdat ik binnenkort dan toch echt geen klein meisje meer in huis heb. Maar al snel verdween het verdrietige gevoel in blijdschap. Blijdschap omdat ik zie hoe ze in het leven staat en dat ze het ver gaat schoppen. Ja zij komt er wel!!

Ansichtkaarten hoefde ik niet te verwachten, het zijn maar 3 dagen mama. Doe niet zo stom… Aldus het lieve niet zo kleine meisje meer…