Vorige week lag de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker weer op de mat. Hier in Nederland krijg je als vrouw vanaf je 30ste tot en met 60ste jaar elke 5 jaar een uitnodiging om een uitstrijkje te laten doen.
Baarmoederhalskanker wordt veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Het virus is erg besmettelijk en wordt overgedragen tijdens seks. Het veroorzaakt maar bij een klein aantal vrouwen kanker.
Je kan zelf beslissen of je aan het onderzoek mee wilt doen, het is dus niet verplicht.
Voor meer informatie verwijs ik je naar de RIVM website.
Vanmiddag was het voor de tweede keer dat ik het uitstrijkje liet doen. Ik had een afspraak om 15.30 uur maar was natuurlijk weer veel te vroeg. Al snel hoorde ik… Is Esmeralda al in the house? Yes! Riep ik, en tegelijkertijd kreeg ik een steek in mijn buik. Oh nee dat ga je niet menen! Gaat zij mijn uitstrijkje afnemen? Het was de dokters assistente die ik altijd tegenkom bij de Albert Heijn bij mij om de hoek. Boodschappen doen en haar tegenkomen zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zou mijn private part zien, die eendenbek erin stoppen en dat uitstrijkje doen. Lopend richting het kamertje waar het zou gebeuren stelde ik mijzelf nog gerust dat er vast wel een ander klaar zou staan die het zou afhandelen, niets om mij druk over te maken. Nog voordat ik de deur van het kamertje dicht had gedaan zei ze, hou je kleding nog maar even aan ik heb eerst nog wat standaard vragen die ik je moet stellen. Er was nog hoop, zij zou alleen maar de vragen stellen, want hey ze is toch gewoon de assistent van de dokter? Na een paar korte vragen te hebben beantwoord zei ze, zo nu mag je je onderkleding uit doen en op de bank gaan liggen. Je snapt wel dat dit een heel awkward moment voor mij was, maar ja wat moet je op zo’n moment doen? Weg rennen en zeggen dat je wilt dat iemand anders het uitstrijkje doet? Heb maar gehoorzaam mijn broek laten zakken en ben braaf gaan liggen met mijn benen wijd voor de vrouw die ik vaak tegen kom in de supermarkt. Normaal gesproken is zo’n uitstrijkje zo gepiept, ik was ontspannen en ben niet zo bang voor dit soort dingen. Ja hoor….kon ze de baarmoedermond niet vinden! What the hell, nog langer met mijn benen gespreid liggen. Twee verschillende eendenbektangen geprobeerd, een kleine en een wat grotere en nope geen baarmoedermond te zien! Op een gegeven moment vertelde ze dat ze mijn dokter er bij zou roepen, misschien dat het hem wel zou lukken. Hold up, wait a minute! Mijn dokter is laatst met pensioen gegaan en de eerste ontmoeting met mijn nieuwe dokter zou dus zijn met zijn neus vlakbij mijn ding? Are you kidding! Je zou bijna denken dat er een nieuwe aflevering van bananensplit werd opgenomen. Wat een grap!
Nu stonden ze dus met zijn tweetjes met hun neus vlakbij mijn ding! Uiteindelijk riep mijn dokter dat hij de mond waarschijnlijk nu wel zag. Waarschijnlijk? Dus niet zeker! Op goede hoop heeft hij het uitstrijkje gemaakt met de mededeling dat het kan zijn dat er niet genoeg cellen zijn verzameld. Je snapt het al, grote kans dat ik binnenkort weer opgeroepen word voor nog een uitstrijkje….
Hoe vaak heb ik dan alweer boodschappen gedaan en ben ik de assistente samen met haar man weer tegengekomen? Zou ze dan tegen haar man zeggen, kijk haar ding heb ik gezien….
haha herkenbaar 😉 Ach inmiddels heb ik al zo vaak met mijn benen wijd gelegen ivm bezoeken fertiliteitskliniek ik er niet meer wakker van lig … Maar idd wel vreemd als je bijvoorbeeld je dokter dan tegen komt bij de bank …
Haha ja inderdaad vreemd!